W dniach 11 - 13 marca br. Lasy Państwowe organizują wydarzenie "Co w lesie huczy". W tych dniach skupiamy się na sowach. Wczesna wiosna to okres, w którym te wspaniałe ptaki wykazują dużą aktywność głosową. Będąc w lesie po zachodzie słońca i w nocy możemy usłyszeć dźwięki samców nawołujących partnerki lub głosy terytorialne, informujące potencjalnych przeciwników o zajęciu rewiru lęgowego. Jest to więc idealny moment na to, żeby dowiedzieć się czegoś więcej o tej grupie ptaków.

W Polsce rozróżniamy dziewięć gatunków sów lęgowych, czyli takich które w naszym kraju wyprowadzają lęgi i odchowują pisklęta. Największą z nich jest puchacz (Bubo bubo), najmniejszą sóweczka (Glaucidium passerinum). Mamy jeszcze dwie najbardziej popularne czyli puszczyk (Strix aluco) oraz uszatka (Asio otus). Pozostałe gatunki to pójdźka (Athene noctua), włochatka (Aegolius funereus), płomykówka (Tyto alba), puszczyk uralski (Strix Uralensis), uszatka błotna (Asio flammeus).

Zdecydowana większość naszych sów poluje w nocy i o zmierzchu. Szereg przystosowań anatomicznych umożliwia im prowadzenie nocnego trybu życia. Jedynie sóweczka oraz sowa błotna przejawiają aktywność dzienną.

Najlepiej rozwiniętym zmysłem tej grupy ptaków jest słuch. Sowy mają uszy niewidoczne na zewnątrz. Otwory uszne ukryte są pod piórami, po bokach szlary. Szlarą nazywamy koncentryczne skupienie sztywniejszych piór, wokół dzioba. Twór ten służy do skupiania fal akustycznych, przez co wzmacnia dochodzące do sowich uszu odgłosy. Szlara w połączeniu ze skrętną szyją, dzięki której sowa może wykonać obrót głową aż o 270 stopni, stanowi niezwykłe narzędzie, na wzór talerza satelitarnego. Puchacz oraz uszatka posiadają na głowie charakterystycznie ułożone kępki piór, często mylone z uszami. Ich rolą jest jednak okazywanie emocji, np zdenerwowania czy zainteresowania.

Kolejnym świetnie rozwiniętym zmysłem u sów jest zmysł wzroku. Mają one zdolność widzenia binokularnego, dzięki czemu doskonale potrafią ocenić odległość od potencjalnej ofiary. Dodatkowo, ich oczy są wyposażone w błonę odblaskową, która wzmaga jasność widzenia oraz sprawia, że sowie oczy świecą się gdy poświecimy na nie latarką.

Do tego trzeba doliczyć ostre, dostosowane do chwytania ofiary szpony oraz dziób a także swoistą budowę piór, która sprawia, że sowy latają praktycznie bezszelestnie. W porównaniu z innymi ptakami, sowie pióra są wyjątkowo miękkie i puszyste, pokryte dodatkowym meszkiem.

W diecie tej grupy ptaków najczęściej znajdują się drobne ssaki, ptaki oraz owady. Największy w Polsce puchacz jest w stanie upolować mewę lub kaczkę. Sowy są nieocenionymi sprzymierzeńcami człowieka w walce z gryzoniami. Dlatego jeśli chcemy pozbyć się myszy z gospodarstwa domowego to nie powinniśmy stosować chemicznych trutek. W ten sposób możemy bowiem przyczynić się do śmierci ptaka, który na te gryzonie będzie polował. Ten problem może szczególnie dotyczyć płomykówek, które za miejsce do wyprowadzania lęgów i polowania wykorzystują siedziby ludzkie.

Charakterystyczną cechą obecności sów w danym terenie jest obecność wypluwek. Są to twory wydalane za pomocą odruchu wymiotnego, zawierajace niestrawione części ofiar (kości, sierść). Ornitolodzy, na podstawie wyglądu i zawartości takiej wypluwki potrafią rozpoznać gatunek sowy.