Wścieklizna jest jedną z najdłużej znanych i najgroźniejszych chorób odzwierzęcych.  Jest wirusową chorobą zakaźną dotykającą centralnego układu nerwowego, na którą wrażliwe są wszystkie gatunki ssaków, w tym ludzie. Okres inkubacji choroby wynosi od kilku dni do kilku miesięcy. Wirus wścieklizny jest wrażliwy na wysoką temperaturę i światło słoneczne, ale jednocześnie jest wysoce odporny na niskie temperatury.

Wirus wścieklizny przenosi się głównie poprzez kontakt śliny zakażonego zwierzęcia z uszkodzoną skórą lub błoną śluzową (pogryzienie). Zakażenie możliwe jest również m.in. drogą aerogenną, dospojówkową lub poprzez transplantację narządów. W Polsce rezerwuarem wścieklizny jest głównie lis rudy.

W związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Lekarz Weterynarii zwraca się z prośbą o zgłaszanie do właściwych powiatowych lekarzy weterynarii (PLW) informacji o znalezionych padłych dzikich zwierzętach, takich jak np.: lisy, borsuki, kuny, wiewiórki, sarny, jenoty celem pobrania prób do badań monitoringowych.

Prowadzenie monitoringu biernego, czyli badanie w kierunku wścieklizny jak największej ilości padłych zwierząt przyczyni się do szybkiego wykrycia obecności wirusa w środowisku i pozwoli na uruchomienie mechanizmów zapobiegających rozprzestrzenianiu się choroby na terenie województwa.

Pomimo znacznego postępu w diagnostyce, profilaktyce wścieklizny jest to choroba śmiertelna dla zakażonych zwierząt i ludzi
w przypadku zbyt późnego jej rozpoznania. Choroba cechuje się upośledzeniem świadomości, podnieceniem nerwowym, agresywnością oraz postępującymi porażeniami i kończy się zawsze zejściem śmiertelnym.

Więcej o wściekliźnie można przeczytać na stronach OIE i WHO. O aktualnych przypadkach wystąpienia wścieklizny u zwierząt 
w Europie można przeczytać na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii: https://www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/wscieklizna

Lista Powiatowych Inspektoratów Weterynarii znajduje się na stronie: http://www.bip.wiw.szczecin.pl/WIWSzczecin/chapter_70213.asp